Şimdi Ölmek İstemem Daha Hiç Gülmeden

Posted by SiktirKid in

0 yorum

   Yaprak dökümü olayından sonra zaten ağır geçirdiğim ergenliğim ikiyle çarpıldı. Tam herşey düzelmiş derken bir baktım ablam genişlikte son noktayı koymuş yanımda yaşadığımız olayla dalga geçip gülüyor arsız arsız " sen de ne ağlamıştın hohahaha " diye. Ben de koydum kafaya intihar edeceğim. Niye ? Sümüklünün teki yüzünden. Akıl işte ergeniz ya.

  Gittim en yakın marketten 5 kutu aspirin aldım ( buzdolabındaki ilaçları içmeyi götüm yememişti sanırım. ). Başladım teker teker içmeye. İçtim içtim bitti aspirinler ama tık yok. Sanıyordum ki dizilerdeki, filmlerdeki gibi haplar biter bitmez küt diye düşüp bayılacağım sonra beni alıp hastaneye götürcekler, son anda kurtaracaklar herkes suçluluk çekecek, bana prenses gibi davranacaklar. Hani her şeyi geçtim tamam belki hastaneye falan kaldırılabilirdim ama ben ölmesem annem beni öldürürdü o hastanede sen ne bok yedin diye. Bunları o an hiç hesaba katmamıştım işte.

  Hapları içeli 20 dkk falan oldu sanki demin " herşeyden nefret ediyorum, dünyadan nefret ediyorum, aşk berbat böhöhöühü " diye ağlayıp hapları içen ben değilmişim gibi salona geçtim, oturdum televizyon izlemeye başladım ablamla. Sonra bir anda midemde bi yanma başladı. Ama nasıl yanıyor öyle böyle değil. Ablama 20 dakika önce yediğim haltı söyledim. Gayet sakin bi şekilde " onlardan bi şey olmaz " dedi ve televizyon izlemeye devam etti. Ama yok bir şeyler oluyordu bana yani birden vücudumu da ateş bastı aha dedim gidiyorum. " Ateşim var mı baksana bi " dedim. Baktı. Bir şey yok dedi yine televizyon izlemeye devam etti.

   Aldım elime bir yelpaze menepoza girmiş kadınlar gibi evin içinde ordan oraya koşuşturuyorum. Sıcak bastığı yetmedi ilerleyen saatlerde kulağım uğuldamaya başladı resmen %50 duyar hale geldim. Anneme söylesem kadın beni öldürecek, zehirlensem yaşama şansım daha yüksek yani o derece. Bizim evin hemen alt katında oturan bir kadın vardı böyle şifalı bitkilerle otlarla falan bayağı ilgiliydi. Evdeki herkes uyuduğunda aldım anahtarı çıktım evden saat 1 gibi. Şansıma kadın uyumuyordu. Nasıl derdimi anlatacağımı da bilemedim. " Abla ben intihar etmeye çalıştım da vazgeçtim şimdi bi şeyler oldu geçsin istiyorum " mu diyecektim. Onun yerine " ya ben ilaç içtim ağrım geçmedi arkasından bi tane daha içtim midem bi kötü oldu bööyle " dedim. Hemen nane limon kaynattı içmemle kusmam bir oldu.
  Eve sessizce geri girerken birden tuvaletten çıkan babamla karşılaştım. İkimiz de far görmüş ren geyiği gibi birbirimize baktık. Adam şaşırdı tabi saat 3 kızını pijamalı bir şekilde eve girerken görünce. "Nerden geliyorsun sen" dedi " ya işte kulağım ağrıyodu da aşağı indim ablanın yanına " dedim. Kızdı tabi sen niye oraya gidiyorsun o kadın doktor mu diye. Ama zaten adamın dediklerini yarım yambalak duyuyordum her dediğinde 90lık nineler gibi " nee anlamadım duymuyoruum " falan yapıyordum. Odama gittim yattım babam hala konuşurken.

  O gece rüyamda haplar dans edip bana gülüyorlardı. Sabah 5 gibi uyandım ve resmen nirvanaya ulaştım. Ne kadar saçma davrandığımı farkettim. Değer miydi yani ? Kendi kendime sordum bundan 4-5 yıl sonra bunun bir önemi olacak mıydı diye. Şimdi de gönül rahatlığıyla cevap verebiliyorum ; umrumda bile değil. O sabah da umrumda değildi olanlar. Düzelmek için ihtiyacım olan tek şeyin aslında gerçekten değmeyeceğini görmek olduğunu anladım.